Από την Πόρτα Της Ληνώς μου
_________________
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εκδοθέντα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εκδοθέντα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Kάθε πουτάνα ήταν κάποτε παρθένα
Kάθε πουτάνα ήταν κάποτε παρθένα
κάθε γεράκι ήταν κάποτε αυγό
κι αυτά που µοιάζουν τώρα ραγισµένα
ήταν το τσόφλι που έσπασα, να βγω
στο δρόµο τον ατέλειωτο για να σε φτάσω
σε κόσµο άλλο ώσπου να’ρθεις να σε βρω.
Κάθε κηδεία ξεκινά µε µια γέννα
το κάθε πέλαγος τελειώνει σε µιά ακτή
κι αν τα ποτάµια µας περνούν χωράφια ξένα
και αν ο Χρόνος καιροφυλακτεί
θα είµαι πυξίδα πάντα εγώ για σένα,
σαν το χαλί που κρύβει την καταπακτή.
Μια καβάτζα σε κρυφό λιµάνι
όποτε ο νους σου αυτόν που ήσουν χάνει.
⌛
Από 'Τα 40 Του Θανάτου' μου, Εκδόσεις Γαβριηλίδη
ΣΟΝΕΤΤΟ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ - από την ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΛΗΝΩΣ
[*
«...Φιλησάτω με ἀπὸ φιλημάτων στόματος αὐτοῦ...
πιάσατε ἡμῖν ἀλώπεκας μικροὺς ἀφανίζοντας ἀμπελῶνας, καὶ αἱ ἄμπελοι ἡμῶν κυπρίζουσιν. ἀδελφιδός μου ἐμοί, κἀγὼ αὐτῷ, ὁ ποιμαίνων ἐν τοῖς κρίνοις...»»
Από το «Άσμα Ασμάτων» βέβαια τα φιλιά στα χείλη του «αδελφιδού» μου, αυτού που «βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα»
όπως και
κι οι αλεπουδίτσες οι μικρές που ήρθαν στο δικό μου αμπελώνα να μου φάνε τα σταφύλια...]
Εις μνήμην #21Ιουλίου #Internationalrememberanceday #nomoredeaths #21July
21 Ιουλίου πενθούμε νεκρούς φίλους που χάσαμε από χρήση ουσιών (και αλκοόλ).
Στη μνήμη τους δύο (από τα πολλά μου) ποιήματα
για εκείνους που χάσαμε μα δεν ξεχάσαμε,
την άσπρη παπαρούνα (Μήκων η Υπνοφόρος)
και την Κοκαΐνη που,
όπως έχουμε πει,
τόσα μάς δίνουν και τόσα μας παίρνουν.
Από 'Τα 40 Του Θανάτου' μου,
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
__________________
Για 21η Ιουλίου:
21/7 Ημέρα Μνήμης― θυμάμαι νεκρούς φίλους https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2014/07/217.html
Όταν πεθαίνει ένας από εμάς.. https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/07/internationalrememberanceday.html
'Τα ελληνικά τσιγάρα δεν προκαλούν καρκίνο'― 21ης Ιουλίου Μνημόσυνο
______________________
hashtags
Lilly Kristensen -exhibition (in english/ ελληνικά)
Exhibition opening 1 September 2020
Kdeppam Matoyiannia
by Daphne Chronopoulou
LILLY KRISTENSEN
(1933-2001)
For many years, spinning wool in her hand wheel, there was a black-clad old widow sitting next to the entrance door at Vienoula’s shop at the end of Matogianni before the Three Wells. Tourists would enter with a “good morning”, or “sorry” and “pardon”, for accidentally bumping on her, before realizing that she was a doll, a work of art by Lilly Kristensen whose eye for detail made her capture and save Mykonos as it was at that particular moment in history just before major socioeconomic changes wiped out the old way of life.
She was born in Jutland, Denmark, in 1933. She studied at the Fine Arts School in Copenhagen and continued with a four-year scholarship at Saint Martin’s in London where she lived for five years.
Visiting Greece for a holiday, in 1960, she fell in love with the country, the island of Mykonos and the Mexican painter Luis Orozco. They married, had two sons, built a house respecting the local architecture, and the island became the main theme of their Art.
Well known is Lilly's use of strings of wool and small pieces of traditional 'hyphanta' (the textiles hand woven by the local women in house looms) with which she created her characteristic unique collages; compositions of everyday life scenes or landscapes so detailed that narrow streets, churches and houses are easily recognized. With those same woven rags she used to make toys for her boys to play, but those amazing creations slipped out of the children's world and became collectables circulating as "objects d' art". Greengrocers in straw hats riding between their hampers on donkeys' backs, smiling octopuses, fishermen with rolled up pants and captain's cap; everyday figures or strange animals, in toy size some and others in real life dimensions like the old lady in black seated at the entrance of Vgenoula’s shop eternally spinning her wool and confusing passersby.
With two small children fighting to take her away from her easel, she found it hard to concentrate on oil painting while stained little fingers would leave colour marks on walls and the boys’ faces.
Her friends were impressed by her hand made Christmas cards, collages of her drawings coloured with layers of small pieces of the old hand-woven textiles she collected locally and on her travels all over Greece. And that’s how it started, how she developed her own unique Art, combining the Scandinavian collage tradition to paint Greece with it’ s own ‘words’. Greece is both her subject and her raw material while the used home-made textiles become the language of this three-dimensional narrative of the place and the people, a tale told by the ‘hyphanta’, the vey rags, woven and used in the lives described.
“Wool collages” she named her work at exhibition catalogues. Studying now the body of her work as a whole, we can see how it evolved into her own unique Art. “Every detail, even the eyebrows, must be made of wool”, she said in an interview. Like the tiny candles glowing in a church altar that only by observing close enough we may notice that they are not painted but glued, tiny dark yellow lines of thread are just twisted so at the top to look like little flames. All these restrictive rules, technical challenges she set on herself, instead of discouraging her, it seems that they provided an outlet to her very characteristic love of detail, a strife for precision as the only truth. Therefore, the skies may be coloured in an expressionistic red, but small rags of all sorts of handmade fabrics, threads of every density, scraps local tailors saved for her, are glued on her original sketch, in many colours and layers, forming the shapes of buildings in the sunset or animals walking uphill on a dry stream that now is a road, or the ever present wind-beaten eucalyptus trees. They are saved there exactly as they were, defined not by place only, but by time also, like the wooden shutter that was replaced right at that time or the iron square that covered the dry well that some foreign guest had painted brownish red the year.
After her divorce, Lilly moved with the boys to Boston, a city recommended by friends for the quality of the state schools. While in the U.S.A. she exhibited her work in Massachusetts and California.
The last cycle of her life was painful but she coped with her pain stoically fighting it with her very own dry and bitter sense of humor. She lived with cancer for many years, a disease to which as a child she had lost her mother and years later her sister too.
Returning to Greece four years later, she bought a house in Tinos, where, seeking peace and quiet, she spent the summer months until health problems brought her back to Denmark where she converted her father’s farm into an Art gallery and kept on painting and drawing until the end
In Lilly Kristensen's work, with her meticulous regard to detail, we see depicted the Mykonos that inspired her, the land and way of life that mesmerized her so that she left country, family and possible career and became part of this island's history. She narrates a past common ground and through her gaze we learn to recognize what still attracts to Mykonos, points of reference that unite us to the land we’ve grown to love.
__________________________________________________
Μύκονος, αφιέρωμα στη Lilly Kristensen- 1933-2001
Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα που η ΚΔΕΠΠΑΜ κι ο Jason Orozco μου ζήτησαν να γράψω τα κείμενα που συνοδεύουν τη μεγάλη έκθεση της Lilly Kristensen, μιας σπουδαίας ζωγράφου που πρόλαβα να γνωρίσω όταν πρωτοεγκαταστάθηκα στη Μύκονο κι έτυχε να είμαστε και γειτόνισσες.
Η έκθεση ανοίγει 1η Σεπτεμβρίου και συστήνω βεβαίως. Ακολουθεί η πρόσκληση με το κείμενό μου.
Δημοτική Πινακοθήκη Μύκονου
Εικαστικό αφιέρωμα 2020: Lilly Kristensen (1933-2001)
1-10 Σεπτεμβρίου Αίθουσα Ματογιάννια
Στην Δανέζα ζωγράφο Λίλλυ Κρίστενσεν που έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζώης στην Μύκονο και την αποτύπωσε με μοναδικό τρόπο μέσα από τα κολάζ της αφορά φέτος το εικαστικό αφιέρωμα της Δημοτικής Μυκόνου. Κυρίως κολάζ από ύφασμα αλλά και λάδια και σχέδια θα εκτεθούν στην αίθουσα Ματογιάννι το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου.
Κείμενο της Δάφνης Χρονοπούλου για τον κατάλογο που θα συνοδέψει την έκθεση:
ΛΙΛΛΥ ΚΡΙΣΤΕΝΣΕΝ
(1933-2001)
Για χρόνια πολλά μια μαυροτσεμπερού γριά καθόταν κι έγνεθε στην πόρτα της στο τέρμα του Ματογιαννιού, δεξιά πριν τα Τρία Πηγάδια. Έμπαιναν οι τουρίστες να ψωνίσουν στο μαγαζί και την καλημέριζαν ή της ζητούσαν 'σόρυ' και 'παρντόν' αν κατά λάθος τη σκουντούσαν. Κι ύστερα καταλάβαιναν πως ήταν κούκλα, έργο της Λίλλυς Κρίστενσεν που, με άφατο σεβασμό στη λεπτομέρεια, ανασυνθέτουν τη Μύκονο όπως είδαν το νησί τα νεανικά, μα εικαστικά σπουδαγμένα της μάτια, πριν τις μεγάλες αλλαγές που ακολούθησαν.
Γεννήθηκε το 1933 στο Γιούτλαντ της Δανίας. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κοπεγχάγης και συνέχισε με τετραετή υποτροφία στο St.Martin's School στο Λονδίνο όπου έζησε πέντε χρόνια.
Το 1960 ταξίδεψε στην Ελλάδα για διακοπές και ερωτεύτηκε την χώρα, τη Μύκονο και το Μεξικάνο ζωγράφο Λούις Ορόζκο. Παντρεύτηκαν, έκαναν δύο γιους, έχτισαν με σεβασμό στην παράδοση και το νόμο κι έγινε το νησί θέμα των έργων τους.
Έγινε γνωστή για τα ιδιότυπα εντελώς χαρακτηριστικά υφασμάτινα κολλάζ της, συνθέσεις τοπίων, ή σκηνών τής καθημερινής ζωής. Επίσης από ύφασματα έφτιαχνε στα παιδιά της παιχνίδια που δραπέτευσαν από το παιδικό δωμάτιο κι έγιναν ανάρπαστα Αντικείμενα Τέχνης. Γαϊδουράκια φορτωμένα καλάθια και το μανάβη με ψαθάκι στο σαμάρι με το χράμι του, χταπόδια γελαστά, ψαράδες με σηκωμένα μπατζάκια και τραγιάσκα καπετάνιου, άλλα μικρά σα κούκλες παιδικές άλλα σε μέγεθος φυσικό σαν τη μαυροντυμένη κλώστρια που έμοιαζε ζωντανή στης Βγενούλας το μαγαζί.
Με δυο μικρά παιδιά που τραβούσαν την προσοχή της μακριά από το καβαλέτο δυσκολευόταν να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, ενώ χρωματιστές δαχτυλιές λέκιαζαν τους τοίχους και τα προσωπάκια των μικρών. Για τα Χριστούγεννα έφτιαχνε για φίλους κάρτες κολλάζ, σχέδιά της χρωματισμένα με κομματάκια από παλιά υφάσματα που έσωζε στο νησί και στα ταξίδια της. Κι από εκεί ξεκίνησε κι ανέπτυξε τη δική της εκδοχή της σκανδιναϋικής παράδοσης των κολλάζ με υλικό όμως την Ελλάδα, ως θέμα και πρώτη ύλη της, χρησιμοποιώντας τα υφαντά ως «γλώσσα» για να αφηγηθεί τρισδιάστατα τον τόπο και τους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας μόνο δικές τους λέξεις και μπογιές, τις υφαντές και πολυφορεμένες.
‘Κολλάζ μαλλιού’ τα ονόμαζε στις διάφορες εκθέσεις και, μελετώντας το σύνολο του έργου της βλέπουμε να εξελίσσεται αυτή η εντελώς δική της, η μοναδική τεχνοτροπία κατά την οποία, όπως είπε σε μια συνέντευξη «κάθε λεπτομέρεια πρέπει να είναι από μαλλί, ακόμα και τα φρύδια». Όπως τα μικροσκοπικά κεράκια που βλέπουμε να λάμπουν αναμμένα στο ιερό μιας εκκλησίας και μόνο από πολύ κοντά θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι ζωγραφιστά αλλά κολλημένα, σκουροκίτρινα νήματα που, ίσα-ίσα όσο πρέπει στριμμένα στην κορυφή, γίνονται φλόγες. Αυτοί οι κανόνες, οι τεχνικές προκλήσεις που η ίδια έθεσε στον εαυτό της, φαίνεται ότι, αντί να τη σταματούν, σα να έδιναν διέξοδο στην πολύ χαρακτηριστική της επιδίωξη της ακρίβειας ως μόνης αλήθειας. Έτσι, μπορεί οι ουρανοί να γίνονται εξπρεσιονιστικά κατακόκκινοι αλλά πάνω στο αρχικό της σκίτσο, κολλημένα σε χρώματα αμέτρητα και σε αλλεπάλληλες σειρές, τα κομμάτια από χειροποίητα υφαντά κάθε είδους, κλωστές κάθε πυκνότητας και κουρέλια που της μάζευαν οι ράφτες, διαγράφονται ανάγλυφοι οι όγκοι των κτιρίων στο ηλιοβασίλεμα, ζώων στην ανηφόρα ή ανεμοδαρμένων ευκαλύπτων, κι είναι ακριβώς όπως τα θυμόμαστε και προσδιορίσιμα όχι μόνο στον τόπο αλλά και στο χρόνο όπως εκείνο το παντζούρι που τότε ακριβώς αλλάχτηκε ή το τσίγκινο σκέπασμα του ξεροπήγαδου που εκείνη μόνο τη χρονιά ένας νοικάρης του είχε βάψει καφεκόκκινο.
Μετά το διαζύγιο η Λίλλυ μετακόμισε για 4 χρόνια στη Βοστόνη, κυρίως λόγω των καλών σχολείων για τα παιδιά. Εκεί έκανε εκθέσεις στη Μασσαχουσέττη και την Καλιφόρνια κι άφησε πολλά έργα πίσω της.
Ο τελευταίος κύκλος της ζωής της ήταν επίπονος μα τον αντιμετώπισε με τη στωικότητα και το ιδιαίτερα δικό της στεγνό λίγο πικρό χιούμορ. Τη βασάνισε ο καρκίνος, η αρρώστια που της στέρησε τη μητέρα της στα δώδεκα όταν έγινε εκείνη μάνα για τα δυό αδέλφια της απ' τα οποία, αργότερα, μεγάλη πια, ο καρκίνος πήρε και τη μικρότερη αδελφή της.
Όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα για να αποφεύγει την κίνηση περνούσε τα καλοκαίρια στο σπίτι της στην Καρδιανή της Τήνου, ώσπου στο τέλος πια, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Δανία όπου μετέτρεψε σε γκαλερί τη φάρμα που είχε από τον πατέρα της και συνέχισε να ζωγραφίζει ως το τέλος.
Η Λίλλυ Κρίστενσεν είναι κομμάτι της Ιστορίας του νησιού, το βλέμμα της αποτυπωμένο στην Τέχνη της μάς άνοιξε ορίζοντες που παραμένουν ανοιχτοί, φώτισε πλευρές που ίσως μας ξέφευγαν και μας δίδαξε πώς να κοιτάξουμε για να βρούμε εκείνα τα κοινά μας που ακόμα προσελκύουν και μάς ενώνουν στον τόπο αυτό που τόσο αγάπησε.
________________
_________________________________________________________
Ας Υπολογίσουμε Την Αράχνη
AΣ YΠOΛOΓIΣOYME THN APAXNH
Eπειδή είναι η ψυχή του σπιτιού.
Eπειδή κι αν τη διώχνουν ξαναγυρίζει.
Eπειδή είναι επίμονη.
Eπειδή γεμίζει το χώρο.
Eπειδή είναι ευγενική.
Eπειδή δεν πιάνει χώρο.
Eπειδή είναι ευάλωτη.
Eπειδή συχνά κρέμεται από μια κλωστή
Eπειδή κρεμάστηκε.
Eπειδή ηττήθηκε.
Eπειδή τόλμησε να αναμετρηθεί με την Αθηνά
Eπειδή είναι αλλαζών.
Eπειδή ήταν πριγκίπισσα.
Eπειδή γεννήθηκε στη Λυδία.
Eπειδή κεντούσε με πορφύρα.
Eπειδή την ενδιέφεραν οι έρωτες των θεών.
Eπειδή παρασύρθηκε και είπε παραμύθια.
Eπειδή προκάλεσε τους θεούς.
Eπειδή τη νίκησε η Aθηνά.
Eπειδή πλήρωσε για το λάθος της.
Eπειδή είναι μούσα.
Eπειδή μας χάρισε την Ταραντέλα.
Eπειδή τη χόρευαν Σαρακοστή
Επειδή κατηγορούσαν το τσίμπημά της .
Eπειδή ενέπνευσε το μόνο τραγούδι ενός μπασίστα.
Επειδή ο Μπόρις έχει γίνει προσκύνημα.
Eπειδή είναι επίμονη.
Eπειδή είναι δασκάλα.
Eπειδή είναι υπόδειγμα.
Επειδή απασχολεί τα μάτια του απελπισμένου.
Επειδή κανένας Μπρους δε σκοτώνει Αράχνη.
Eπειδή από τότε έτσι την τιμούν στη Σκωτία.
Eπειδή ο Μπρους νίκησε τους Άγγλους το 1307.
Επειδή ενέπνευσε τον ηττημένο βασιλιά.
Επειδή ο βασιλιάς θαύμασε που δεν εγκαταλείπει.
Επειδή ο βασιλιάς σηκώθηκε από το κρεβάτι.
Eπειδή έχει σχέδιο.
Eπειδή είναι εργάτρια.
Eπειδή είναι μεθοδική.
Eπειδή είναι συγκροτημένη.
Eπειδή είναι διακριτική.
Eπειδή είναι προσεκτική.
Eπειδή είναι μοναχική.
Eπειδή είναι χήρα.
Eπειδή καταβροχθίζει τον εραστή της.
Eπειδή ζει πιο πολύ από τα αρσενικά του είδους της.
Eπειδή είναι νοικοκυρά.
Eπειδή καθαρίζει τους παλιούς ιστούς.
Επειδή στα καθαρά μόνο υφαίνει.
Επειδή έχει πάντα κάτι να κάνει.
Eπειδή δεν ξέρουμε πού πηγαίνει.
Eπειδή δεν ξέρουμε πότε έρχεται.
Eπειδή την παρατηρούμε όταν είμαστε μόνοι.
Eπειδή κάνει ενδιαφέρουσες τις γωνίες.
Eπειδή είναι διακοσμήτρια.
Eπειδή στολίζει τα φτωχικά ταβάνια.
Eπειδή εχθρός της είναι η σκούπα.
Eπειδή φίλοι της είναι ο δυστυχής και ο τεμπέλης.
Eπειδή διασκεδάζει τον αργόσχολο.
Eπειδή όταν είμαστε φτωχοί κοιμάται μαζί μας.
Eπειδή όταν είμαστε πλούσιοι δείχνει πού δεν πάμε.
Επειδή δείχνει τα δωμάτια που παραμελήσαμε.
Eπειδή αφήνει μηνύματα στο σπίτι μας.
Eπειδή δείχνει ποια βιβλία δε διαβάσαμε τελευταία.
Eπειδή τολμάει να λέει ιστορίες.
Επειδή υφαίνει παραμύθια.
Eπειδή είναι σιωπηλή.
Eπειδή είναι αθόρυβη.
Eπειδή κρατά τα μυστικά.
Eπειδή αποκαλύπτει τα μυστικά.
Επειδή μιλά σε όποιον τη διαβάζει.
Eπειδή φτιάχνει παραπετάσματα.
Eπειδή είναι πικραμένη.
Eπειδή είναι το ίχνος όσων δεν έγιναν.
Eπειδή μαρτυρά τι δεν πέρασε απ' τον κήπο.
Eπειδή είναι χρήσιμη.
Eπειδή δεν καταστρέφει τα λουλούδια.
Επειδή είναι σαν το χρυσάνθεμο.
Επειδή το δηλητηριό της είναι εντομοκτόνο.
Eπειδή τρώει το σαράκι.
Eπειδή τρέφεται με μύγες και κουνούπια.
Eπειδή τρώει και τα ποντίκια.
Eπειδή η Mαύρη Xήρα τρώει και τις σαύρες.
Eπειδή είναι ανατρεπτική.
Eπειδή δεν είναι νομοταγής.
Eπειδή παλινδρομεί στο νόμο της τροφικής αλυσίδας.
Eπειδή τρέφεται από τον εχθρό που θα την καταβρόχθιζε.
Eπειδή ναρκώνει το θύμα της πριν το καταβροχθίσει.
Eπειδή είναι φιλεύσπλαχνη.
Eπειδή είναι αρπακτικό
Επειδή πνίγει το θήραμά της
Επειδή αρπάζει από το λαιμό.
Επειδή δεν είναι έντομο.
Επειδή δεν είναι ερπετό.
Επειδή δεν είναι χταπόδι.
Eπειδή είναι sui generis.
Eπειδή είναι είδος.
Eπειδή ανήκει στα arachnοids.
Eπειδή συγγενεύει με όλες τις τάξεις.
Eπειδή είναι ξαδέλφη του σκορπιού.
Επειδή είναι συγγενής του τσιμπουριού.
Eπειδή είναι φαραώ στη σαρκοφάγο.
Επειδή διατηρείται μέσα στο κεχριμπάρι.
Eπειδή έχει πολύ δυνατά πόδια.
Επειδή είναι χορεύτρια.
Eπειδή έχει πολλά λεπτά πόδια.
Eπειδή είναι οχταπόδι.
Επειδή μας μπερδεύει.
Eπειδή όταν μετράμε τα πόδια της είναι δέκα.
Eπειδή έχει δυο κεραίες σα πόδια.
Eπειδή έχει δυο δαγκάνες.
Eπειδή έχει δηλητήριο.
Επειδή δε μας σκοτώνει.
Επειδή ο Σαίξπηρ ήξερε.
Επειδή μας φαρμακώνει σε κούπα με κρασί.
Επειδή σκοτώνει αν πέσει στο ποτό μας.
Eπειδή οι δαγκάνες της είναι κοντές για το δέρμα μας.
Eπειδή είναι μάταιη απειλή.
Eπειδή λένε θα σε φάει η μαρμάγκα.
Eπειδή δεν την καταλαβαίνουν.
Eπειδή σα θεός είναι πάντα κοντά μας.
Eπειδή σα διάβολος είναι παρεξηγημένη.
Eπειδή όταν έγινε cartoon την έκαναν άνδρα
Επειδή όποια καβάλησε σκουπόξυλο έγινε γυναίκα-αράχνη.
Eπειδή είναι γρήγορη.
Eπειδή υφαίνει προς όλες τις κατευθύνσεις.
Eπειδή είναι επιτήδεια.
Eπειδή όποτε δεν παίρνει ναρκωτικά είναι ακριβέστατη.
Eπειδή είναι της NASA πειραματόζωο.
Eπειδή όποτε παίρνει ναρκωτικά αντιδρά.
Eπειδή με παραισθησιογόνα φτιάχνει ψυχεδελικά σχέδια.
Eπειδή με ηρεμιστικά χάνει τον ειρμό.
Eπειδή με καφεΐνη βιάζεται και φτιάχνει τρελούς ιστούς.
Eπειδή με μαριχουάνα ξεχνιέται.
Επειδή δηλαδή με μπάφους χάνεται.
Eπειδή με διεγερτικά είναι γρήγορη αλλά άτσαλη.
Επειδή δηλαδή σπινταρισμένη γίνεται τσαπατσούλα
Eπειδή είναι διακριτική.
Eπειδή έχει αξιοπρέπεια.
Eπειδή υφαίνει πάντα γωνία ίδιων μοιρών.
Επειδή έχει στυλ.
Επειδή ξέρει το Όχι.
Επειδή δε λέει Ναι σε όλα.
Eπειδή δεν είναι σπάταλη.
Eπειδή είναι τακτική.
Eπειδή καθαρίζει πριν δουλέψει.
Eπειδή το έργο της είναι εύθραυστο.
Eπειδή είναι καλλιτέχνις.
Eπειδή το έργο της ζει πιο πολύ από εκείνη.
Eπειδή η ουσία της είναι πιο ανθεκτική από μετάξι
Eπειδή είναι περήφανη.
Eπειδή δε μας ζήτησε ποτέ τίποτε.
Eπειδή ζει στο σπίτι αλλά δεν είναι του σπιτιού.
Eπειδή είναι γρουσουζιά να τη σκοτώσεις.
Eπειδή όποιος σκοτώσει αράχνη θα χάσει το σπίτι του.
___________________________________________________
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Κύμα https://www.facebook.com/Kyma.periodiko/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)