ΜΕ ΛΥΧΝΑΡΙ
Χοντρή βροχή στο τζάμι
κι αέρας μακρινός
είπα «άνοιξε σουσάμι»
κι άνοιξε ο ουρανός.
Νοτιάς χτυπάει το σπίτι
παίρνει και το νησί
στου χείμαρρου την κοίτη
η ελπίδα μου η χρυσή.
Να ‘ρχόσουνα απόψε
θα ‘σουνα θησαυρός.
το τζίνι μου ‘πε «κόψε»
κι έπεσε κεραυνός.
«Άμα δεν το ρισκάρει
για σένα να βραχεί
έρχεται για να πάρει
τζάμπα θα πάει η ευχή.»
Σ Y M B O Y Λ E Σ Π A N Ω ΣΕ ΜΙΑ
ΟΜΟΙΟK A T A Λ H Ξ I A T O Y E Λ Y T H
Ω µη γελάσεις µε τα δάκρυα της απαρηγόρητης
που τρέχουν επειδή πάλι άργησε το αγόρι της.
Κέρνα ένα κρασί
βρες µια σαχλή δικαιολογία για το σασί
και πες πως ξέρεις ότι θα γυρίσει
µόλις ο ήλιος ανατείλει από τη ∆ύση.
Τα πέρασες κι εσύ αυτά τα φαύλα
όταν ο κόσµος σου κρεµόταν απ'
’
την καύλα
και πληγωνόσουν όταν «γκόµενα της πλάκας»
σε έλεγε εκείνος ο µαλάκας.
⌛
Από 'ΤΑ 40 ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ' μου.
Κι αν σάς διασκεδάζει, καλώ να μαντέψετε ποια είναι του Ελύτη από τις ομοιοκαταληξίες του ποιήματος
Kάθε πουτάνα ήταν κάποτε παρθένα
κάθε γεράκι ήταν κάποτε αυγό
κι αυτά που µοιάζουν τώρα ραγισµένα
ήταν το τσόφλι που έσπασα, να βγω
στο δρόµο τον ατέλειωτο για να σε φτάσω
σε κόσµο άλλο ώσπου να’ρθεις να σε βρω.
Κάθε κηδεία ξεκινά µε µια γέννα
το κάθε πέλαγος τελειώνει σε µιά ακτή
κι αν τα ποτάµια µας περνούν χωράφια ξένα
και αν ο Χρόνος καιροφυλακτεί
θα είµαι πυξίδα πάντα εγώ για σένα,
σαν το χαλί που κρύβει την καταπακτή.
Μια καβάτζα σε κρυφό λιµάνι
όποτε ο νους σου αυτόν που ήσουν χάνει.
⌛
Από 'Τα 40 Του Θανάτου' μου, Εκδόσεις Γαβριηλίδη
'Αγγελος Μαστοράκης― στη Χαρά
στη Χαρά
Του Άγγελου
Χθες το βράδυ πέρασα μπροστά από το σπίτι του
και τον σκεπτόμουν.
1980 Καλοκαίρι κι ανέβαινε στη Ρωμανού Μελωδού
καυτά αθηναϊκά μεσημέρια
κι άκουγαν μουσική με τον Κύριο Kastell
και του έλεγα ότι βαριέμαι την Επιστημονική Φαντασία
«Εσύ είσαι Φιτζέραλντ» έλεγε,
«Και Κέρουακ. Μα κυρίως Μπάροουζ» απαντούσα.
Κι είναι σα χθες
που φούσκωνα.
Κι ο Κύριος Kastell είχε ζωγραφίσει
ένα ολοστρόγγυλο κόκκινο στόχο στην κοιλιά μου.
Κι είναι σα χθες.
Αλλά δεν είναι. Χθες.
Nikos Valkanos Χαρά, λίγον καιρό πριν ταξιδέψει ο Άγγελος του είχα τηλεφωνήσει να κουβεντιάσουμε για το φεστιβάλ κόμικς που ετοίμαζα στο νησί σου... Μια απόμακρη φωνή, σαν από άλλο κόσμο, που την έχω πάντα στην ψυχή μου: "Τι τα θες τώρα ρε Νίκο, εγώ φεύγω"...
από https://www.facebook.com/xarapel/posts/9859476080808374
_______________________________________________
Ετικέτες
Ανέκδοτα,
ΕπιστημονικήΦαντασία,
Μπάροουζ,
Φιτζτζέραλντ,
ΧαράΠελεκάνου,
MmeKastell,
MrKastell
