θανάτω πάντες οφειλόμεθα...
ΤΟ ΣΚΑΚΙ
Σα Σεχραζάντ που το χαμό της κάθε αυγή τον αναβάλλει
κάνοντας το Σουλτάνο να τη θέλει πάλι
γι’ άλλη μιά νύχτα παραμύθια να του πει,
έτσι ο καθένας μας το αιώνιο αυτό το σκάκι
το παίζει με το Θάνατο από παιδάκι.
Kυκλώνουνε το σπίτι οι στρατιές των πεθαμένων
και μου ζητούν να τους ακολουθήσω
μα στη σκακιέρα κολλημένη λέω: «θα καθυστερήσω,
θα έχετε φύγει ώσπου να ετοιμαστώ».
Xτυπούν διακριτικά και μου φωνάζουν
πως όσα ζω σ’ αυτούς όνειρο μοιάζουν
και πως ο πόνος μου είναι δυστυχία περιττή.
Μα κι αν ο Θάνατος θα την κερδίσει την παρτίδα,
αναβολή της ήττας είναι η δική μου ελπίδα.
__________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου