Από την Πόρτα Της Ληνώς μου
_________________
Kάθε πουτάνα ήταν κάποτε παρθένα
Kάθε πουτάνα ήταν κάποτε παρθένα
κάθε γεράκι ήταν κάποτε αυγό
κι αυτά που µοιάζουν τώρα ραγισµένα
ήταν το τσόφλι που έσπασα, να βγω
στο δρόµο τον ατέλειωτο για να σε φτάσω
σε κόσµο άλλο ώσπου να’ρθεις να σε βρω.
Κάθε κηδεία ξεκινά µε µια γέννα
το κάθε πέλαγος τελειώνει σε µιά ακτή
κι αν τα ποτάµια µας περνούν χωράφια ξένα
και αν ο Χρόνος καιροφυλακτεί
θα είµαι πυξίδα πάντα εγώ για σένα,
σαν το χαλί που κρύβει την καταπακτή.
Μια καβάτζα σε κρυφό λιµάνι
όποτε ο νους σου αυτόν που ήσουν χάνει.
⌛
Από 'Τα 40 Του Θανάτου' μου, Εκδόσεις Γαβριηλίδη
ΣΟΝΕΤΤΟ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ - από την ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΛΗΝΩΣ
[*
«...Φιλησάτω με ἀπὸ φιλημάτων στόματος αὐτοῦ...
πιάσατε ἡμῖν ἀλώπεκας μικροὺς ἀφανίζοντας ἀμπελῶνας, καὶ αἱ ἄμπελοι ἡμῶν κυπρίζουσιν. ἀδελφιδός μου ἐμοί, κἀγὼ αὐτῷ, ὁ ποιμαίνων ἐν τοῖς κρίνοις...»»
Από το «Άσμα Ασμάτων» βέβαια τα φιλιά στα χείλη του «αδελφιδού» μου, αυτού που «βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα»
όπως και
κι οι αλεπουδίτσες οι μικρές που ήρθαν στο δικό μου αμπελώνα να μου φάνε τα σταφύλια...]
'Αγγελος Μαστοράκης― στη Χαρά
'Αγγελος Μαστοράκης― στη Χαρά
στη Χαρά
Του Άγγελου
Χθες το βράδυ πέρασα μπροστά από το σπίτι του
και τον σκεπτόμουν.
1980 Καλοκαίρι κι ανέβαινε στη Ρωμανού Μελωδού
καυτά αθηναϊκά μεσημέρια
κι άκουγαν μουσική με τον Κύριο Kastell
και του έλεγα ότι βαριέμαι την Επιστημονική Φαντασία
«Εσύ είσαι Φιτζέραλντ» έλεγε,
«Και Κέρουακ. Μα κυρίως Μπάροουζ» απαντούσα.
Κι είναι σα χθες
που φούσκωνα.
Κι ο Κύριος Kastell είχε ζωγραφίσει
ένα ολοστρόγγυλο κόκκινο στόχο στην κοιλιά μου.
Κι είναι σα χθες.
Αλλά δεν είναι. Χθες.
Nikos Valkanos Χαρά, λίγον καιρό πριν ταξιδέψει ο Άγγελος του είχα τηλεφωνήσει να κουβεντιάσουμε για το φεστιβάλ κόμικς που ετοίμαζα στο νησί σου... Μια απόμακρη φωνή, σαν από άλλο κόσμο, που την έχω πάντα στην ψυχή μου: "Τι τα θες τώρα ρε Νίκο, εγώ φεύγω"...
από https://www.facebook.com/xarapel/posts/9859476080808374
_______________________________________________
0
σχόλια
Ετικέτες
Ανέκδοτα,
ΕπιστημονικήΦαντασία,
Μπάροουζ,
Φιτζτζέραλντ,
ΧαράΠελεκάνου,
MmeKastell,
MrKastell
Ετικέτες
Ανέκδοτα,
ΕπιστημονικήΦαντασία,
Μπάροουζ,
Φιτζτζέραλντ,
ΧαράΠελεκάνου,
MmeKastell,
MrKastell
#Ψυχοσάββατο- αφιέρωμα
'Που να χει πόρτα ο Ουρανός
να πάω να χτυπήσω
για να σε πάρω αγκαλιά
πίσω να σε γυρίσω'
#Ψυχοσάββατο σήμερα, το πρώτο του 2025 και θυμόμαστε...
Κι αν έχετε διάθεση θυμίζω
μια εκπομπή μου, 2 ώρες με ποίηση και τραγούδια για το θάνατο και τους νεκρούς μας.
#θάνατος
#του_νεκρού_αδελφού
Κι αν έχετε διάθεση θυμίζω
μια εκπομπή μου, 2 ώρες με ποίηση και τραγούδια για το θάνατο και τους νεκρούς μας.
#θάνατος
#του_νεκρού_αδελφού
Narcofeminist Advocacy at CEDAW Webinar #EuroNPUD_SisterWUD
Women who use drugs have been addressing and presenting their concerns and recommendations to the Committee on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women (CEDAW), who monitors the United Nations Convention on Human Rights enforcement.
This webinar’s aim was to increase and strengthen the involvement of women who use drugs in human rights mechanisms advocacy such as CEDAW, based on peer-led pathways. It is organised by the EuroNPUD SisterWUD with the collaboration of INPUD and whrin. While arguing for a narcofeminist perspective on human rights, also presents some examples of shadow reports submitted to CEDAW.
https://youtu.be/8F3bQja_lwY?si=6Fc0t9GmEFgk_-6m
Narcofeminist Advocacy at CEDAW (the Committee for the Elimination of all forms of Discrimination Against Women) Webinar
December 1st 2023
Chair: Daphne Chronopolou
Speakers:
Ruth Birgin (Women Harm Reduction International Network)
Judy Chang (International Network of People who Use Drugs)
Lígia Parodi (European network of People who Use Drugs)
This webinar was built on the recognition that narcofeminism calls for the participation of all women who use drugs. Women who use drugs have been addressing and presenting their concerns and recommendations to the Committee on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women (CEDAW), which monitors this United Nations Convention on Human Rights. There are some examples around the world and this webinar describes a substantial part of them.
Designed to explore a narcofeminist perspective on human rights, with the valuable collaboration of the Women Harm Reduction International Network (WHRIN) and the International Network of People who Use Drugs (INPUD).
______________________________________________________
EuroNPUD launched it's CEDAW Shadow Report for Portugal illustrating the potential to make use of this UN process on the elimination of all forms of violence against women to champion the specific needs and rights of women who use drugs. Document available on EuroNPUD Shared Drive. https://drive.google.com/file/d/1U-Hop1lOEMl5wj3bq-FaBO0_VjmpO7bm/view
______________________________________________________
Ελισάβετ Χρονοπούλου: «ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ»
Το νέο βιβλίο της αδελφής μου.
Ο ΙΑΝΟΣ, οι Eκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας σας προσκαλούν την Τρίτη 16 Απριλίου στις 20:30 στην παρουσίαση του βιβλίου της Ελισάβετ Χρονοπούλου «ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ»
Ο Γιώργος Αρβανίτης, η Ελισάβετ Χρονοπούλου και ο Αχιλλέας Κυριακίδης συζητούν για το βιβλίο
IANOS
Σταδίου 24, Αθήνα
Τηλ.: 210.3217917
https://www.facebook.com/events/432199902797648?ref=newsfeed
_____________________________________
«Μια ζωή στο φως». Δεν θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστό τίτλο ένα βιβλίο που αφηγείται τη ζωή ενός μετρ του φωτός. Ο Γιώργος Αρβανίτης αυτές τις ημέρες επέστρεψε από τη Γαλλία, όπου ζει τα τελευταία χρόνια, με αφομή την κυκλοφορία, την επόμενη Πέμπτη, της βιογραφίας του, από τις εκδόσεις Πατάκη, και της παρουσίασής της λίγες ημέρες αργότερα (16/4). «Στα 83 μου αποφάσισα να εκδοθώ» λέει χαμογελώντας για το βιβλίο της Ελισάβετ Χρονοπούλου «Γιώργος Αρβανίτης. Μια ζωή στο φως». Καθώς θυμάται τα περασμένα και εκπλήσσεται από τα σημερινά, ο διάσημος διευθυντής φωτογραφίας ξεφυλλίζει σελίδες από τη μυθιστορηματική ζωή του, μας επιτρέπει να μοιραστούμε στιγμές γεμάτες φως και κινηματογράφο και εκμυστηρεύεται πώς ερωτεύτηκε την κάμερα με την πρώτη ματιά. Κι όμως η ζωή του δεν ήταν πάντα φωτεινή. Από τα παιδικά χρόνια, εκείνα τα «μαύρα χρόνια του Εμφυλίου», μέχρι τα πλατώ μερικών από τις πιο σπουδαίες στιγμές του διεθνούς κινηματογράφου, η ζωή του είναι μια διαρκής άσκηση στο φως. Άλλωστε, για τον ίδιο, «το φως είναι στην ψυχή», γι' αυτό στη δουλειά του δεν φωτογραφίζει πρόσωπα αλλά χαρακτήρες. Καθώς μιλάμε, μου δείχνει φωτογραφίες από γυρίσματα. Με τη Φανί Αρντάν στο «Αουστράλια», για το οποίο βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας, με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, από τον «Μελισσοκόμο» του Αγγελόπουλου, με τον Τζέρεμι Άιρονς, με τον Ελία Καζάν στη Νέα Υόρκη, με την Έλεν Μπέρστιν στις «Κραυγές γυναικών» του Ντασέν, με το πανέμορφο σπίτι του στη Γαλλία. «Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ίσως είναι ένα θαύμα» λέει. Στη δική του ζωή χώρεσαν προς το παρόν 112 ταινίες, οκτώ βραβεία, αμέτρητα ταξίδια και μια ματιά που ψάχνει διαρκώς το φως στην ψυχή. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που είδα κινηματογράφο, σκαρφαλωμένος σε ένα δέντρο» λέει και καταλαβαίνουμε αμέσως πώς ένα παιδί από ένα ορεινό χωριό, χωρίς εφόδια, χωρίς χρήματα, έφτασε να κατακτήσει έναν κόσμο μαγικό, χωρίς να χάνει την ανθρωπιά, τη συμπόνια και το απίστευτο χιούμορ του. «Η κάμερα είναι η ερωμένη μου, αλλά, σας παρακαλώ, μην το μάθει η γυναίκα μου» εξομολογείται Μιλάει με σεβασμό και ευγνωμοσύνη για την τέχνη του και τους ανθρώπους που συνάντησε σ' αυτή τη συναρπαστική διαδρομή. Και στο τέλος της κουβέντας παραδέχεται αφοπλιστικά: «Τελικά δεν μπορώ να γλιτώσω από το σινεμά, όπου κι αν πάω ο κινηματογράφος με κυνηγάει».
«Μια ζωή στο φως» ονομάζεται η βιογραφία σας. Είναι συναρπαστική αυτή η διαδρομή;---> https://www.avgi.gr/tehnes/481884_opoy-ki-pao-o-kinimatografos-me-kynigaei
____________________________________________________________
Ζωντανά: https://www.youtube.com/watch?v=cVwhdwPYHsc
'A Writer’s Life' by Daphne Chronopoulou
Daphne Chronopoulou
A Writer’s Life
To drink
To think
Find clue and link
That is a writer s life;
No glossy mink
Or shocking pink
But drugs and mental strife.
To love
To rove
And hand in glove
To live with pen and knife.
Kastellakia, circa 2002
First public appearance 2002 at:
https://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.com/2015/06/11112004-2005.html
«Ιαπωνικά Λουλούδια Του Τσαγιού» ν' ανοίγουνε για σένα
8 προς 9 Νοεμβρίου είναι η επέτειός μας,
η νύχτα που ο Κύριος Kastell κι εγώ γνωριστήκαμε―με τη βιβλική έννοια, διότι με την κοινωνική ήμασταν ήδη γνωστοί αφού κινούμασταν στους ίδιους κύκλους― κι από τότε είμαστε μαζί ως τώρα.
8 Νοεμβρίου, αγία ημέρα της σύναξης αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών αγίων ασωμάτων και ουρανίων Ταγμάτων, ημέρα της Αεροπορίας κι όλων των ιπταμένων (είπαμε: σωμάτων κι ασωμάτων), βρεθήκαμε τυχαία στο Λούκι*, της οδού Χάριτος, μπαρ φίλων που πλέον απαθανατίστηκε στο γνωστό τραγούδι. Τυχαία βρεθήκαμε κι όταν έκλεινε τον κάλεσα να συνεχίσουμε τη βραδιά στο Κόκκινο Δωμάτιο, το δωμάτιο που κρατούσα πλάι στο σπίτι του πατέρα μου με τον οποίο ζούσα τότε.
Δεν κοιμηθήκαμε εννοείται και το πρωί ο Κύριος Kastell είχε να πάει στο PopEleven των Αδελφών Φαληρέα όπου εργαζόταν, υπεύθυνος εισαγωγής και πωλήσεων για τον τομέα «ξένης» μουσικής που ακόμα λατρεύει.
Το ότι περπάτησα μαζί του ως εκεί αντί να μείνω να ξεκουραστώ, σήμερα, μετά από δεκαετίες λέει κάτι για το δέσιμο που επακολούθησε. Μα τότε ακόμα, με τη ζωή να ανοίγεται μπροστά μας φαινομενικά απέραντη, αυτό δεν πήρε κι ούτε ήθελα να πάρει καμιά συμβολική σημασία. Απλώς, τον συνόδεψα σε ένα δεκάλεπτο περίπατο στον Περιφερειακό Λυκαβηττού, μέσα από τη Δεξαμενή ως τη Σκουφά που αποχαιρετιστήκαμε αμήχανα, όπως κάνουν οι νέοι μετά από μια νύχτα sex και κουβέντας.
Είχε πάει 9 Νοεμβρίου.
Ημέρα που 10 χρόνια μετά έπεσε το τείχος του Βερολίνου επανενώνοντας τη Γερμανία, Ανατολή και Δύση.
9 Νοεμβρίου γιορτάζουμε. Διότι 9 είχε πάει όταν με συνόδεψε στο Κόκκινο Δωμάτιο.
Κάπου υπάρχει κι ένα ποίημά μου επετειακό,
Κι αν έχετε «Τα Ιαπωνικά Λουλούδια Του Τσαγιού» αναγνωρίζετε ίσως ότι είναι ένα βιβλίο μου εμπνευσμένο στη σχέση μας αυτή την ισόβια όπως την έβλεπα τα πρώτα χρόνια που ζήσαμε μαζί.
Από τότε άλλαξαν πολλά και τίποτε. Οι ίδιοι είμαστε μα άλλοι. Οι αναμνήσεις πια δε με χαροποιούν μα συχνά με βαραίνουν μα αν κάτι μένει είναι η απέραντη αγάπη κι η εκτίμηση, ο θαυμασμός (ναι ακόμα) σε βαθμό λατρείας αλλά και η εγωιστική χαρά για τον τρόπο που μου φέρεται ως σήμερα- με μια λεπτότητα που τον χαρακτηρίζει, τη λεπτή ευγένεια που άλλοι μεταχειρίζονται μόνο στην αρχή.
Χρόνια μας Πολλά
κι ίδια κι απαράλλακτα!!
*Το γνωστό τραγούδι γράφτηκε για τη φίλη μας Ρενέ που δε ζει πια, μια κοπέλα εκπάγλου καλλονής που οι σχέσεις της με μουσικούς (αλλά όχι με τους αδελφούς Κατσιμίχα ή το Νίκο Ζιώγαλα που δούλευε τότε στο μαγαζί) άφησαν εποχή και μνήμες.
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας ~ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΛΟΥΚΙ https://www.youtube.com/watch?v=4HdmNPoxZUI
Σονέτο ‘Της Χήρας’ από ‘Τα 40 Του Θανάτου’ μου
«.....
επειδή η αγάπη δε μετριέται με το ζύγι
και πάντα όταν τελειώσει μοιάζει λίγη.»
Το σονέτο ‘Της Χήρας’ από ‘Τα 40 Του Θανάτου’ μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)