από την 'Πόρτα Της Ληνώς' μου.
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΣΗΦ
Πήγα και άναψα
απόψε ένα κερί
και προσευχήθηκα η αγάπη να κρατήσει
και μέχρι η φλόγα του να σβήσει
να ‘μαστε
τυχεροί.
Άγιε μου Σήφη,
είπα, να ‘μαστε γεροί
κι η αγάπη μας να είναι μακρύ ταξίδι
μα όταν θα σπάσει σαν παιχνίδι
να είμαι τυχερή.
Είναι
ένας άγιος απ’ όλους τους αγίους
πιο σεβαστός και πιο μοναχικός·
κανείς ποτέ δεν του ζητάει χάρη
μα όποιος ζητήσει κάτι θα το
πάρει
γιατί είναι δυνατός.
Του
άναψα για μας ένα κερί
και το ‘ξερα πως θα με καταλάβει,
δε θα τον νοιάξει αν έχω μεταλάβει,
και θα ‘μαι τυχερή.
Είναι
ένας άγιος απ’ όλους τους αγίους
που είναι ο μόνος που αποφεύγει το Θεό.
Μα ο Θεός σ’ αυτόν χρωστάει χάρη
κι ό,τι ζητήσει από ‘Κείνον θα το πάρει·
είναι θαυματουργός.
Στον
Άγιο Σήφη πιάνει κάθε προσευχή
γιατί συχνά πιστός δεν τον θυμάται
και βλοσυρός και μόνος συλλογάται
όσα του ‘χουν συμβεί.
Του
ζήτησα να είμαστε γεροί
περήφανοι κι ευτυχισμένοι όπως τώρα
μα όταν θα ‘ρθει του χωρισμού η ώρα
να είμαι τυχερή.
_____________________________________________________
