Από τον ανεμοδαρμένο μεσαιωνικό οικισμό της Άνω Σύρας κατεβαίνει
κάθε πρωί ο Τέος Ρόμβος στην Ερμούπολη και μελετά στο Ιστορικό Αρχείο παλιές διαθήκες, ναυτολόγια,
αναφορές κι εφημερίδες που τον ξαναβυθίζουν σε παιδικά διαβάσματα για μακρινούς
κουρσάρους. Ώσπου ένα βράδυ, οδηγημένος από ένα παράξενο ήχο, ανακαλύπτει
χτισμένη στον πέτρινο τοίχο του παλιού σπιτιού του τη χειρόγραφη αυτοβιογραφία
ενός φημισμένου «κλέπτη και πειράτη» και, δια της γραφής, ο
συγγραφέας-αφηγητής πραγματώνει το νεανικό του όνειρο να πλεύσει στο Αιγαίο «με ένα πειρατικό σκαρί».
Με «δεκαπέντε λεβέντες» στο «τσούρμο» του
―ανάμεσά τους έναν «έβδομη γενιά κουρσάρη»
και το Πλάσμα το «τραβηχτικό» που το αγάπησε, μας λέει, «καλύτερα από
θηλυκιά» κι είναι «πολλά καλό» μα άγριο γιατί «έχει το χούι του
φονιά» όμως με τα κόκκινα μαλλιά του μπούκλες «φέρνει πλιότερο σε
κορίτζι»― ο «πειράτης» θυμάται κουρσέματα, φυλακίσεις, σφαγές και
προδοσίες αλλά και αργόσχολους χειμώνες μεθυσιών με καυγάδες στα καπηλειά και
τα πορνεία της Σύρας.
«Στοχασθείτε αυθέντες μου ότι οι ίδιοι οι καπεταναίοι
κομπάζουν ότι σε πέντε χρόνους έγδυσαν ως και πεντακόσια καράβια» ανέφερε ο
ιερομόναχος Άνθιμος Πουλάκης στην Ελληνική Κυβέρνηση του 1827 όταν περιέγραψε
το πειρατικό ορμητήριο της Γαμβούσας στην Κρήτη με το «ξακουστό παζάρι με
τις λείες» και την «Παναγιά την Κλεφτρίνα» του.
Είναι παράξενο μετά από τόσα χρόνια, παρά την έκταση της
ακτογραμμής και των μύθων, στα ελληνικά να μην έχουμε πειρατική λογοτεχνία.
Μετά το Θρύλο του Κωσταντή (1951) του παραγνωρισμένου Κώστα Χατζηαργύρη
ο Γεώργιος Μαύρος έρχεται να καλύψει ένα κενό αρμενίζοντάς μας στα μέσα
του 19ου αιώνα με μια γλώσσα καθαρή και ρέουσα που ακουμπά στο Defoe
και τους παλιούς 'μπαντίδους' όσο και σε ιστορίες όρμων και νησιών του Αιγαίου.
_________________________________________________________________
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό INFO (Free Press) Mαΐου 2013
Το βιβλίο του Τέο Ρόμβου ( Εκδόσεις: Πανοπτικόν, σελ.: 203, €12.70) έχει αναρτηθεί και στο Διαδίκτυο.
