Τσάου Συεσίν- από την 'Ιστορία της Πέτρας', 'Ονειρο Κόκκινων Δωματίων'

Cao Xueqin

1715;―1763

     

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΣΕ-ΓΙΝ

Ερειπωμένες αίθουσες, καλύβια ταπεινά
Εκεί που άλλοτε αυλικοί πηγαινοέρχονταν καθημερινά.

Ούτε παράσιτο δε ζει στα καταγώγια αυτά τα θλιβερά

Τα πολυσύχναστα, μια εποχή, όταν εκεί βασίλευε η χαρά.

Ενώ ιστός αράχνης απ’ του παλατιού τις χρυσωμένες πύλες κρέμεται

Από μικρού σπιτιού την πόρτα διαλεχτό μετάξι φαίνεται.

Μέσα στα πλούτη και τ’ αρώματά σου θα μπορούσες να χαμογελάς

Εάν θυμόσουν πως οι μαύρες μπούκλες άσπρες γίνονται καθώς μιλάς;

Εχθές τον κύριό της έθαψαν κάτω απ’ τη γη,

Σήμερα σε πολυτελές κρεβάτι γάμου πρόκειται να ξαπλωθεί.

Πνιγμένος στο χρυσάφι και το ασήμι μια στιγμή,

Την άλλη περιφρονημένος σα ζητιάνος που έχασε κάθε τιμή.

Δακρύζει, που τόσο νέος ένας άλλος τη ζωή του χάνει

Χωρίς να ξέρει πως κι αυτός, καθώς γυρίζει σπίτι – θα πεθάνει !

Ο χαϊδεμένος γιος ο καλοσπουδαγμένος

Που παρά τις φροντίδες και τα όνειρά σου, είναι δυνατόν να πάει χαμένος.

Κι η ντελικάτη κόρη, που η βαρβαρότητα την απωθεί

Να καταλήξει, με ανεμελιά, στην πιο ντροπιαστική δουλειά να επιδοθεί.

Ο δικαστής που βρίσκει το επίσημο καπέλο για το κεφάλι του πολύ κοινό

Στο τέλος, καταδίκου σκούφο, ίσως φορέσει αντί γι’ αυτό.

Αυτός που οίκτιρε τη μοίρα του τρέμοντας απ’ το κρύο

Ψεγάδι βρίσκει σήμερα ακόμα και στο κόκκινο βασιλικό φορείο.

Μα τέτοια είναι του θεάτρου αυτού του κόσμου η μορφή:

Καθώς ο ένας φεύγει άλλος βγαίνει στη σκηνή.

Μάταια περιπλανιόμαστε

Στο τέλος σε μια άγνωστη και ξένη χώρα να σταθούμε αναγκαζόμαστε.

Καθένας μας με το φτωχό κορίτσι εκείνο θα ‘πρεπε να συγκριθεί

Που ράβει ένα νυφικό που από άλλη πρόκειται να 

φορεθεί.

                                                      曹雪芹,  红楼梦

  Ο Τσάου Συεσίν,  ο «Κινέζος Προύστ», καταγόταν από οικογένεια μανδαρίνων του Νανκίνγκ. Μεγάλωσε μέσα σε μεγάλα πλούτη και μόνη του απασχόληση ήταν η τέχνη. Ήταν καλός ζωγράφος, έγραφε στίχους, έβλεπε θέατρο, και διάβαζε τους κλασικούς. Όμως η οικογένειά του έχασε αξιώματα και χρήματα, όταν, για πολιτικούς λόγους, σφραγίστηκε το πατρικό σπίτι και κατασχέθηκε η περιουσία τους και ο Συεσίν πέρασε την υπόλοιπη ζωή του πάρα πολύ φτωχός στο Πεκίνο.

Η «Ιστορία της Πέτρας» ή «Το Παραμύθι του Παθιασμένου Καλόγερου» ή «Καθρέφτης για τους Ρομαντικούς» ή «Όνειρο Κόκκινων Δωματίων» ή «Οι δώδεκα Νέες Κοπέλες του Τζηνλήνγκ», είναι οι τίτλοι του μυθιστορήματος που έγραφε χρόνια και κυκλοφορούσε τα κεφάλαιά του χειρόγραφα χέρι με χέρι ζητώντας σαν αντάλλαγμα από γνωστούς και συγγενείς να του παρέχουν το κρασί που, όπως έλεγε, του ήταν απαραίτητο για να γράψει, κι εκείνοι του έδιναν κρασί για να μάθουν την συνέχεια.

_________________________Η μετάφραση από τα αγγλικά είναι από το βιβλίο μου 'Ονειρο Μέσα Σε Όνειρο' από όπου κι η ανωτέρω σημείωση. Περισσότερα στο ενημερωτικότατο άρθρο του Μπάμπη Δερμιτζάκη από όπου έμαθα πως το μυθιστόρημα το έχουμε στα ελληνικά από το 1963 μεταφρασμένο από την Έλλη Λαμπρίδη. 

Η εικόνα είναι του Sun Wen (1918-1904)

από τη σειρά σκηνών του μυθιστορήματος.